Dedemin Oyuncağı

'TRT Çocuk' kanalında ''Dedemin Oyuncağı'' isimli bir program yayınlanıyor.Bugün ikinci kez denk geldi,izledim.Ahşaptan akrobat yaptılar,ardından çocuklar suluboyayla boyadı.İzlerken çok imrendim.Keşke oyuncakçılarda ahşap oyuncak satılsa da alabilsek.Evde çocuğumuzla oturup kendimiz boyasak.'Acaba hangi zehirli kimyasalla boyandı' diye endişe etmeden,gönül rahatlığıyla yavrularımızın eline versek.

Oyuncakçılarda satılmıyor ama Gaziantep Külekçiler Çarşısında hala bu tür oyuncaklar var.Davul,topaç,kız çocuklar için beşik...Üstelik çok ucuz.Yolu düşen olursa uğramadan geçmesin derim.Davulların bazıları deri ile,bazıları sentetikle kaplanmış.O konuda da dikkatli olmak gerek.

Bir de link size.2004 yılından beri ahşap oyuncak üretiyorlarmış.Boyalarının ne kadar güvenilir olduğunu bilemem ama oyuncaklar çok güzel:)

http://naturalahsapoyuncak.com/index.php

Küpler

Binlerce yıl boyunca günlük yaşamın vazgeçilmezleriydi toprak kaplar.Sonra kara kedi(plastik) girdi aramıza.Memlekette sordum;
_''Plastik bidonları neden bu kadar çabuk kabullendiniz?''
_''Çok ucuzdu.''

O zamanlar insanların gözüne 'ucuz' ve 'şirin' görünmüş olabilirler.Ama köprünün altından çok sular geçti.Şimdi öğrendik ki margarinin bile yüzde bilmem kaçı plastikmiş.Anlayacağınız plastik yalnızca 'ambalaj' şeklinde girmedi hayatımıza.Yiyeceklerimize de karıştı.

Benim bir hayalim var:
Kocaman çiftlikler kurulmuş mesela.İnekler,koyunlar,tavuklar doğal ortamlarında.Katkı maddesi yok,hormon yok,sunni yem yok,boyalı civciv yok,plastik yok.Çiftliğe giriyoruz.Hem gezip fotoğraf çekiyoruz,hem alışveriş yapıyoruz.Peynirler yeniden küplerde,yumurtalar saman doldurulmuş sepetlerde.Hepsi tertemiz,hepsi hijyenik.
Gerçek olur mu ki acaba?

O zamana kadar küplerimizle ev dekore etmeye devam edelim.En üstteki küp anneannemindi.Kızkardeşim yağlı boya ile boyadıktan sonra üzerine dekopaj tekniği uygulamış.Diğer ikisi Rahmetli babaanneme aitti.Yıllar önce ben boyamıştım,kumaş boyası ile.

Pazar Filesi,Organik İp ve Tabiki Sepetler

Burası İstanbul,Eminönü,Kutucular Caddesi(Tahtakale civarı).Sepetler,ağaç işleri,alışveriş fileleri...Ne ararsanız var.
Gezmesine gezdim de,alışveriş anlamında pek nasiplenemedim.Uçakla Antep'e sepet götüremeyeceğime ikna olduktan sonra iç geçire geçire ayrıldım çarşıdan(iki minik sepetle birlikte).Evimde sepet yok değil lakin bunlar başka bir güzel göründü gözüme.


Fotoğraflara bakıp da çarşıda hep İstanbul sepeti satıldığını sanmayın.Bir iki esnaf özüne bağlı kalmış.Bir tanesi hem üretiyor hem satıyor.Çetinkaya Ağaç İşeri.

Bir de pazar filesi almaya niyetlendim.Pazara falan çıktığım yok da özenti benimkisi.Çantamda bulundururum naylon poşet kullanmamak için.Benim aldıklarım %100 pamuk ipliğinden.Organik de diyebiliriz.''İçine sentetik karıştırılmamış'' anlamında kullandım 'organik' kelimesini.Bir de renklileri var bunların.Kırmızı,mavi,pembe...Renklerine kanmayın.Sentetik ipten üretilmişler.Dokunarak kolayca anlayabilirsiniz.Ben bordo olanlarına pek heveslendim de dokununca vazgeçtim:)

Neden naylon torba kullanmamalıyız?Benim ağzım pek laf yapmaz.Link vereyim çevreye duyarlı arkadaşlar için.Ben okudum öğrendim.Bir an önce bez torba edinmem gerekiyor.
http://pazarfilesi.blogspot.com/

Bu yumaklar %100 pamuk ipliğinden.Organik yani.Ne işime yarar bilmiyorum.Sadece evimde bulunması bile mutluluk veriyor bana.İçine sentetik girmeyen o kadar az şey kaldı ki.

Hangisi Bizim?

Hangi kaşık bizim?

Tabiki sağdaki:)

Soldaki ithal.

Hangisi güzel?

İkisi de güzel.Ama siz sağdakini tercih edin.Kaşıkçılık bizim mesleğimiz.Sepetçilik bizim mesleğimiz.E bunları da dışardan getireceksek ne iş yapacağız?Dahası atalarımızla buluştuğumuzda utanmadan yüzlerine nasıl bakacağız?