Bereketli Marmara(Bursa,İznik ve Gölcük'ten kareler)

Üzüm bağları
Zeytin Ağaçları

Nektarin.Minyatür DomatesZeytinler ekim başından itibaren sofralarda yer bulacak.Sert kabuklu ve iri çekirdekli bir üzüm türü.Soğuğa dayanıklı olduğu için, aralık ayının ilk haftalarında dahi(donma tehlikesi yoksa) tezgahlarda yerini korur.

İsmini,yetiştiren kişinin de bilmediği tropikal bir meyve(ya da sebze:)

Deneme amaçlı ekmişler.Kış bastırmadan olgunlaşır mı bilinmez.Ne olduğunu bilen varsa yazsın lütfen:)

Antep'in zehir zemberek biberlerinden el-aman dediğimiz için,mal bulmuş mağribi gibi tatlı biberlere saldırdık:)

Dalından tazecik domates koparıp,suyunu akıta akıta yemek, her kula nasip olmuyor.Benim gibi büyükşehirde, apartman dairesinde oturanlar,böyle anların kıymetini çok iyi bilir.

Zeytin ağaçları ve asmalar iç içe.

Taze ceviz benim nazarımda kurusundan daha makbul.Getirdiklerimin bir kısmını buzluğa koydum.Bakalım sonuç nasıl olacak.Mevsim meyveleri

Patlıcanların hatırı kalmasın:)

Çoğumuzun ''incir'' olarak bildiği meyvenin adı Bursa'da ''yemiş''.

İznik gölünden bir manzara...İznik ovası, bereketini, büyük ölçüde göl suyuna borçlu.''Damlama'' ve ''yağmurlama'' denilen sulama teknikleri yoğun olarak kullanılıyor.

İçanadolunun bozkırını seyrederken hissettiğim burukluk, burada yerini hayranlığa bıraktı.Keşke güzel memleketimin her bir karış toprağı böyle bereketli olsa.Dünyada, tarımda öncü olarak kabul edilen Hollanda'nın yüzölçümünün, Konyanın yarısı kadar olması ne kadar da düşündürücü.

Ve yeniden yollardayız.İstikamet Gölcük.

Yolda durup su içtiğimiz bir çeşme.Asırlıkmış gibi duran bir çınar ağacının altında çok güzel görünüyordu.Gülhane parkındaki çınarları hatırlattı bana.

Gölcük,tepeden görünüş.

Gölcük,sahil(güneş batarken)
Kıbrıs harekatında emeği geçmiş bir gemi,şimdi müze haline getirilmiş.

Gölcük'te sevgili Zeytin Yaprağı'na misafir olduk.Sağlık sorunlarına rağmen bizi ağırlama konusunda ısrarcı olması mahcubiyetimize sebep oldu.Eltime derinden teşekkürlerimi sunuyorum,Gölcük'ten güzel anılarla ayrılmamıza vesile olduğu için:)

İzmit'in havası ve denizi, bana, uzun yıllarımı geçirdiğim İstanbul'u anımsattı.Hele bir de vapur geçince tam oldu:)

Gece İznik'e döndük ve ertesi sabah tası tarağı toplayıp yeniden yola koyulduk.

Antep'e dönerken Pozantı'da atlattığımız kaza tehlikesini saymazsak, tatil boyunca bizi üzen hiç bir durum olmadı.

Tatil yazılarımı bir postta hallederim diyordum ama görünüşe göre İznik Çinileri bir sonraki yazıya kaldı.Amacım; güzel anılarımı sizlerle paylaşmak, hem de ilerde okuduğum zaman keyif alacağım bir çeşit tatil anıları defteri oluşturmak.Artık ben mi okurum,geride kalanlar mı okur,bilinmez...